Yaklaşık 2 senedir depresyondayım

Merhabalar bir psikolojik danışman olarak psikolojik desteğe muhtaç durumdayım. Ama maalesef ki tek bir kuruşum bile yok. Ben PDR bölümünü 2. Senemde kazandım. Ailem destek olmadı atanamazsın dedi. Nitekim öyle de oldu. Tahmin edebileceğiniz üzere bana herkes yüklenmeye başladı. "Biz sana demiştik atanamazsın diye" "Niye eğitimler almadın? Özelde şimdi sürün" "Millet 2 çocuğu ile hem bir yerlerde çalışıyor hem Kpss de atanıyor senin kadar mızmız hiçbir şeyi beğenmeyen kız görmedim" "Aptal" "Rahata alıştırdık biz sizi hepsi bizim suçumuz" Kısaca uğradığım sözel şiddet ve baskılar bunlar. Babam öfke kontrolü olan ve akıl sağlığından çok şüphe ettiğim biri. Ben çocukken annemi ölesiye boğmuştu gözlerimin önünde. Hala korkuyorum kabuslarımda hep babam bizi öldürecek de o haberlere çıkan aileler gibi olacağız diye. Komşuların hiçbiri ses etmiyor babam evin altını üstüne getiriyor bize vurmuyor ama çok bağırıyor başka şeyleri fırlatıyor. Bazen kardeşim (15 yaşında asi ve başına buyruk, saygısız) çok ileri gidince babam onun üstüne yürüyor ve kardeşim kendisini odaya kapatmak zorunda kalıyor. Babam kapıyı öyle yumrukluyor ki duvar yere dökülüyor. Bunları sık sık yaşıyoruz. Ne kadar projektif test varsa hepsinde kendimi güvende hissetmediğim ortaya çıkıyor. Annem ise asla boyun eğmem beni öldürmeye kalkışırsq boynumu eğmem ben de onu bıçaklarım öldürüm diyor bir keresinde zehirleyecekti babamı. Defalarca konuştum anne ben bu korkuyla yaşamak istemiyorum lütfen ayrılın illa birisinin ölmesi mi gerekiyor diyorum bana tek dediği abartma ben evliliğimden memnunum. Sevdiğim çocuk Kürt diye 1.5 sene önce konuşmamı engellediler. Babam şiddetle karşı çıktı. Neyse ki o zaman başka bir şehirde kalıyordum ki şiddetine maruz kalmadım konu öyle kapandı. Lakin ben hala o kişiyle ilişkimi sürüyorum ve KPSS sonra babama tekrardan annem aracılığı ile söylemeyi düşünüyorum ama belki de öldürür beni ya da evden atar. (Küçükken beni gecenin köründe, uykumdan uyandırarak evden dışarı da atmıştı) Bir de sürekli her şeye HAKKIMI HARAM EDERİM diyerek yaptırmaya çalışıyor. Ne kadar ezik gözüküyorum şu yazıları okurken. Uzun zamandır hiçbir şey yapmaktan hoşlanmıyorum. Arkadaşlarımın birçoğu işinde gücünde, evlendi ve çocukları oldu. Sosyal ortamım da yok artık. Kendimi her şeye geç kalmış hissediyorum. Aylardır sürekli düşündüğüm tek şey: Hayatımda hiçbir şey değişmiyor. Hayatımda tek iyi giden bir şey yok. Hayatımda hiç güzel bir değişim yok. Geleceğe karşı zerre ümidim kalmadı. Aileme bağımlıyım. Özelde çalışmak için tecrübem yok ve yetkinlik beklentim düşük. Hiçbir şeyi beceremiyormuşum gibi hissediyorum. Bu mesleği de yapabileceğime olan inancım çok sarsıldı. Yaşadığım şehirde devlet hastanesinde psikolog yok. Siz ücretsiz yardımcı olamayacaksanız bana ücretsiz destek olabilecek birisine yönlendirebilir misiniz? Lütfen biraz olsun insan ruh sağlığı gönül vermiş insanlarsanız bana yardımcı olun.😣