Sorunumu ve ne yapacağımı bilmiyorum

Akıl sağlığım git gide bozuluyor kendimi beceriksiz, yetersiz, kötü ve herkesin nefret ettiği kişi olarak görüyorum. Kendimi sevmiyorum. İnsanlar ile iletişim kurmada iyi değilim ve hiç kimseyle anlaşamıyorum. Uyumsuzum. Herkes gibi kız arkadaşımın da olmasını istedim, elim yüzüm düzgün tipim iyi ve bakımlıyım ama önemli olan bu değilmiş. Boş bir odun olduğumu fark ettim. Konuşacak, paylaşacak, mutluluk verecek bir kişi değilim bu durumda kim beni istesin ki? Espriden anlamayan, gülmekten, eğlenmekten, mutlu olmaktan yoksun birini kim ne yapsın ki? En acısı da bu: Tüm bunların farkında olup buraya yazıp belki birisi bana yardım eder diye umuyorum ve elim kolum da tutuyorken neden başkasından medet umuyorum? Açıkçası hiç bir şey yapacak enerjim yok, yaşam isteğim sıfır. Her gün daha fazla çöküyorum ve bunun farkındayım. Durdurmak için hiç bir şey yapmıyorum en büyük sorun da bu. Bir yaşam amacım yok, bir yeteneğim, yapacağım bir şey ve istek hiç bir şey yok tıpkı bir bitki gibi hatta cansız bir nesneymiş gibi yaşıyorum. Hayatı yaşayamadım, çocukluğumu da. Bunları sürekli düşündükçe depresyona giriyorum ve bu böyle olmaz değişmeli deyip kendimi toparlayıp bir şey yapmaya, bir şeyleri düzeltmeye kalkamıyorum. Boş yere yaşadığımı düşünüyorum. Zamanında Ankara da yaşıyordum, ailem beni 5000 nüfuslu bir ilçeye getirdi, çocukken de içe dönüktüm ve arkadaşım olmazdı burada odama kapandım. Yıllardır bu lanet yerde neden yaşadığımı düşünüyorum ve ailemin kendi rahatlarını düşünerek hayatımı mahvettiklerine inanıyorum.