Aileme isteklerimi söyleyemiyorum

12 yaşındayken annem ve babam evliliklerinde büyük bir sorun yaşadılar ve bikaç ay içerisinde tekrar evlenip konuyu kapattılar ama neredeyse her kavgada bu durumu dile getiriyorlar, babam fakir bir aileden gelmiş, annemin babası ise memurmuş görücü usulü evlenmişler onları bildim bileli sürekli kavga halindeler ama eski videoları izlediğimde onları mutlu görüyorum, abimi bu konuda gerçekten kıskanıyorum , küçüklüğümden beri ailemden hep bir bilgisayar ve evcil hayvan istemiştim . Açıkcası pek dışarı hayatı yaşayan bir çocuk değilim genelde bilgisayar başında geçiririm günümü ama onlar yıllarca bunu umursamadılar ve bu beni acayip sinir ediyordu çünkü günümün yarısını yıkık dökük bir bilgisayarla geçiriyordum arkadaşlarımın oynadığı oyunları oynayamıyordum ekranın yarısı da kırıktı. Hatta bazen bilgisayar başında sinir krizlerine girip ağlıyordum . Eninde sonunda babamı ikna ettim bir bilgisayar ve tavşan aldık sonunda istediklerimi alınca mutlu olurum sandım, tavşanım 1 ay sonra öldü neden öldüğünü bilmiyorum ama tavşana düzgün bakamıyordum öldüğünde her tarafı kir içinde nefes alamıyordu ve çığlık atıp öldü . Tavşan hakkında hislerimi aileme belli etmedim ama bazen odanın köşesine baktığımda tavşanım aklıma geliyor, benim yüzümden ölmeseydi bu kadar üzülmezdim . Geçen sene büyük bir sınava girdim bütün yıl sadece bu sınav üzerine odaklandım ve güzel bir okul kazandım sonrasında araya virüs girdi ve dersleri takip edememeye başladım okulun açılışında gerçekten çok azimliydim , hem canlı dersleri dinliyor hem kendim çalışıyordum sonra içimdeki isteği tümüyle kaybettim artık günde oturup 2 saat ders çalışmaktan bile acizim , sürekli kendimi motive etmeye çalışıyorum ama içimden bir ses çalışsan nolacak ki ülkenin durumu belli senin seviyen belli diyor kendimi hiçbir zaman diğerlerinden geride görmedim ama bildiğim birşey varsa o da tembel olduğum , bu yaşlardaki her çocukta eminim gelecek kaygısı vardır fakat ben sanki motivasyonumu kaybetmiş gibiyim belirli bir hedefim yok olsa bile hedefime ulaşacak gücü kendimde göremiyorum üstelik ulaşsam bile mutlu olacağımdan emin değilim bu sadece benim sorunum da değil aynı sorun diğer arkadaşlarımda da var . Stressten ve gelecek kaygısından uzaklaşmak için bilgisayar oyunları oynuyordum ama artık ondan bile zevk alamıyorum müzik aletleri öğrenmek istiyorum ama ailemden para isteyecek yüzüm yok kendimce spor yapıyorum ama babama protein almam lazım şunları şunları alır mısın diyemiyorum . Sürekli annemle kavga ediyoruz annem aslında iyi birisi ama en ufak bir olayda bile avazı çıktığı kadar bağırıyor, eskinden benim için sorun olmazdı ama artık ergenliğe girdiğimden midir bilemiyorum annem her bağırdığında sinirlerimi kontrol edemiyorum ben de bağırıp etrafı yumrukluyorum ben sakinleşsem de annem sakinleşmiyor bana hakaretler ediyor babamın yanında bana adam olmuş, soytarı vs. diyor babamda annemin sinirlerinin bozuk olduğunun farkında anneni değiştiremeyiz senin kendini değiştirmen gerekli diyor. Arkadaş ortamında sürekli şaka yaparak kendimi güldürmeye çalışıyorum, sürekli bir video izliyorum ses olsun diye çünkü her sessizlik olduğunda oturup kendimi düşünüyorum sadece ölümü düşünüyorum, yine de abartılacak sorunlarım olduğunu düşünmüyorum hepsi çözülebilecek sorunlar aileme psikolojik yardım almalıyız diyorum annem de bana katılıyor ama babam ücretin pahalı olacağını düşündüğünden sürekli işi şakaya vuruyor ona göre hayattaki zorluklar sadece paradan ibaret her konuyu açtığımızda imalı bir şekilde bu ailenin de ne sorunları var yav falan diyor , sinirlendiğimde gülüyorum ağladığımda gülüyorum bunlar normal şeyler değil 18 yaş altına ebeveyn izni olmadan yardımcı olamayacağınızı yazmışsınız aileme sorarsam tabii ki bunları yazmama izin vermezler napacağımı bilmiyorum bana yardım edebilirmisiniz onu bile bilmiyorum sadece mutlu olmak istiyorum