Oğlumla Otizme Meydan Okuyoruz

Oğlumun adı Mustafa.

Mustafa bebekken hep ağlardı. Doktorlara götürürdük hasta mı diye ama ufak enfeksiyonlar dışında hiçbir zaman ciddi bir şeyi olmadı. Mama yemek istemezdi. Hep ağladığı için hep mama istediğini sanıyordum ama pek de yemiyordu. Kucağımda durmazdı, ayağımda sallasam kendini atardı. Babası oyuncak arabalarıyla oynatmaya çalışırdı ama Mustafa hiç de oyuncu değildi. Babasının arabalarla oynayışını izlerdi sadece. Biz de ailece kötü bir dönemden geçiyorduk. Hem maddi hem manevi olarak yıpranmıştık. Sadece bir psikolog desteğiyle ayakta durabiliyorduk. Oğlumu bu nedenle bir süre sadece izledik...

Hafif Otizm Belirtileri Başlıyor

3 yaşına geldi Mustafa’m. Hala konuşamıyordu. Anlamsız sesler çıkarıyordu. Bir şey istediğinde nadiren de olsa gösterebiliyordu ama onun dışında iletişim kuramıyorduk. Babası ısrarla “Düzelir düzelir!” diyordu. Ama oğlum hep bağırıyor, ağlıyordu. Anne olarak oğlumun bu acısına katlanamıyordum. Yavrumun gözlerine baktıkça içim acıyordu. Bana ve babasına hiçbir şekilde duygusunu göstermiyordu. Oğluma sevgi verdikçe sanki içindeki tüm duygular gidiyordu. Üzüntüden ne yapacağımı bilemiyordum. Stres ve korku beni ele geçirmişti adeta. 

Köyde yaşıyorduk ve komşularım sürekli oğlum için kötü şeyler söylüyordu. “İçine cin kaçmış, lanetlenmiş, sizin günahlarınızı çekiyor!” gibi aşırı olumsuz laflar söyleyip iyice moralimi bozuyorlardı. Köy yerinde tek başıma kalkıp çocuğu doktora da götüremiyordum, eşimin gelmesi gerekiyordu ama o ısrarla götürmedi oğlumu doktora. Eşime kalsa oğlumuzla iletişim kurmakta zorlanıyorduk sadece. Evet çocuklarla iletişim kolay olmayabiliyor ama iletişimsizlik ortada bir sorun olmadığını da göstermiyor.

Mustafa 5 yaşına geldi. Hala pek konuşamıyordu ve saldırgan davranışları vardı. Saçlarımdan tutup beni sürüklemeye çalışıyordu. Camları kırardı. Kapıları indirirdi. Bir gün hiç unutamıyorum, kendimi banyoya kilitlemiştim korkudan. O kadar çok bağırıyordu ki! Evde ne varsa yere indirmişti. Üzüntüden bayılmışım banyoda. Ayıldığımda komşular kapıyı tıklatıyordu “Semra iyi misin?” diye soruyorlardı. Zar zor kapıyı açtım. Komşular sakinleştirdiler beni. “Mustafa nerede?” dedim. “Koşarak gitti dışarıya” dediler. Bu çocuk nereye gider?

Komşularla Mustafa’yı aramaya çıktık. O sırada eşimi gördüm yolda. “Ne yapıyorsunuz burada?” diye sorunca Mustafa’nın yaptıklarını anlattım ve dehşete kapıldı. Aşağı ormana giderken görmüş birileri oğlumu. Ormana doğru gittik. Ormanın içinde ufak bir dere var. Dereyi izlerken bulduk oğlumu. Suya bakıyordu sadece, çok sakindi. Zor da olsa eve götürebildik ve eşimle uzun bir konuşma yaptık.

Eşim çok üzgündü, oğlumuzun problemleri olduğunu kabullenmek istemiyordu. "Şımarık çocuk işte!" derdi önceden ama bu olaydan sonra eşim ne kadar hatalı olduğunu anladı. Tabi ben de anneyim, onun bu acısını gördükçe mahvoluyorum! Doktora götürmeye karar verdik ve ilçedeki bir hastaneye götürdük.

Otizm Teşhisi

Muayenelerin ardından oğluma otizm teşhisi kondu. Donduk kaldık...

Kabullenmek istemiyorduk eşimle bu durumu ama yıllardır oğlumuzun durumu da ortadaydı.

Amcamın torununa da otizm teşhisi konmuştu birkaç sene önce. Özel eğitim aldırdılar, çocuk iyi duruma geldi. “Eğitim aldıralım” dedim eşime. Doktorlar gecikmişsiniz dediler. Eş dostun desteğiyle oğlum eğitime başladı.

Şimdi oğlum çok daha iyi...

1 senedir eğitim alıyor. Az da olsa bizimle konuşabiliyor. Babasıyla top oynayabiliyor. Zamanla oğlum çok daha iyi olacak inanıyorum. Anne olarak ona olan inancım her zaman tam. Sizin de çocuğunuzda böyle bir problem varsa doktora götürmeyi ihmal etmeyin. Ne kadar erken davranırsanız o kadar iyi. Unutmayalım ki her şey çocuklarımız için... Çocuk yetiştirmek büyük bir çaba gerektirir, bu konuyla ilgili "Çocuk Yetiştirirken Bilmeniz Gereken 5 Madde" yazımızı okuyabilir ve dikkat etmeniz gereken şeyleri öğrenebilirsiniz.

Otizmde destek süreci uzun ve yorucu olabilmektedir. Bizler bu konuda her zaman sizin yanınızdayız ve destek olmaya hazırız. Eğer bir uzmanla görüşerek yardım almak isterseniz aşağıdaki butona tıklayarak dilediğiniz zaman uzmanlarımızdan destek alabilirsiniz. Uzmanlardan destek ve terapi almak bu mücadelede çok önemlidir ve gereklidir. Çocuğunuzun psikolojik desteğe ihtiyaç duyup duymadığı konusunda kafanızda soru işaretleri varsa "Çocuğunuzun Psikolojik Desteğe Mi İhtiyacı Var?" adlı yazımızı mutlaka okumanızı öneririz. Her şey çocuklarımız ve onların mutluluğu için. Daha fazla bilgiye ve desteğe ihtiyacınız varsa psikologofisi.com' daki uzmanlarımızla her zaman görüşebilirsiniz.