Depresyon ile Mücadele Eden 16 Dünya Starı Kadın

Depresyon ve anksiyetenin semptomlarını kendimizde g&ouml;rmeye başladığımızda korkuyla panikleyerek ne yapacağımızı bilemez bir hale b&uuml;r&uuml;n&uuml;r&uuml;z. Psikolojik rahatsızlıklara karşı duyulan &ouml;nyargı sebebiyle de &ccedil;evremizden hatta kendimizden yaşadığımız bu semptomları saklama eğiliminde oluruz. Fakat deneyimlediklerimizi paylaşmak bize olumlu yolda ilerlemede b&uuml;y&uuml;k fayda sağlar.

Biz de sizler i&ccedil;in yaşadıkları depresyon ve anksiyete ile zor zamanlar ge&ccedil;irmiş olan 16 &uuml;nl&uuml;n&uuml;n deneyimlerini ve tavsiyelerini listeledik.

Depresyon İle M&uuml;cadele Eden D&uuml;nya Starı Kadınlar Brooke Shields &ldquo; Doğum sonrası depresyonu yaşadığınızı d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yorsanız ya da bu depresyona yol a&ccedil;abilecek başka bir rahatsızlığınız olduğunu biliyorsanız vakit kaybetmeden yardım alın! Hislerinizi g&ouml;rmezden gelmeyin ve utanmayın... Proaktif olmak her zaman faydalıdır. Doğum sonrası depresyon kolaylıkla tedavi edilebilen bir rahatsızlıktır ve bu durumla m&uuml;cadele edebilmenize yardımcı olacak bir&ccedil;ok y&ouml;ntem mevcut. Bu konuda kendinizi geliştirip duygularınızla ilgili konuşabilmeniz olduk&ccedil;a &ouml;nemli. Nadiren hi&ccedil;bir hasara sebep olmadan kendiliğinden ge&ccedil;ebilir. Unutmayın, doğum sonrası depresyonu kontrol&uuml;n&uuml;z dışında ger&ccedil;ekleşir.&rdquo;

Down Came the Rain, Mayıs 2005

Kate Moss &ldquo;17-18 yaşlarındaydım. Marky Mark ve Herb Ritts ile &ccedil;alışmaya başlayacakken sinir krizi ge&ccedil;irdim. O anda sanki ben, ben değildim. İri yapılı olan bu &ccedil;ocukla &ccedil;alışmaya başladığım i&ccedil;in kendimi tamamen berbat hissediyordum. Hi&ccedil; sevmemiştim. 2 hafta yataktan &ccedil;ıkmadım. &Ouml;leceğimi d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yordum artık. Sonra doktora gittim ve &ldquo;Sana Valium verebilirim&rdquo; dedi. Fakat Tanrıya ş&uuml;k&uuml;rler olsun ki Francesca Sorrenti bana &ldquo;Bu ila&ccedil;ları kullanmayacaksın!&rdquo; dedi. Yaşadığım aslında sadece anksiyeteydi . Kimse sizin mental olarak iyi ve sağlıklı olup olmamanızla ilgili değil. Yapmanız gerekeni yapmanız i&ccedil;in &ccedil;ok b&uuml;y&uuml;k bir baskı g&ouml;r&uuml;yorsunuz. Ger&ccedil;ekten k&uuml;&ccedil;&uuml;k olduğum zamanlarda Steven Meisel i&ccedil;in &ccedil;alışacaktım. Olduk&ccedil;a da ilgin&ccedil; bir iş deneyimi oldu. İş &ccedil;ıkışında sizi kocaman bir limuzinin alıp eve bıraktığını hayal edin... Hi&ccedil; hoşlanmamıştım. Ama bu benim işimdi ve yapmak zorundaydım.&rdquo; Vanity Fair, October 2012

Princess Diana &ldquo;Kimsenin, hi&ccedil;bir zaman konuşmak istemediği doğum sonrası depresyonu nedeniyle iyi değildim ve olduk&ccedil;a zor bir d&ouml;nemden ge&ccedil;iyordum. Sabah uyandığınızı ve yataktan kalkmak istemediğinizi, kimsenin sizi anlamadığını ve kendinizi &ccedil;ok &ccedil;ok bitkin hissettiğinizi d&uuml;ş&uuml;n&uuml;n&hellip; Bu ailede depresyon yaşayan ya da bu konudan a&ccedil;ık&ccedil;a bahseden belki de ilk kişiydim. Bu elbette korkutucuydu &ccedil;&uuml;nk&uuml; eğer daha &ouml;nce b&ouml;yle bir şeyi hi&ccedil; g&ouml;rmediyseniz nasıl destek olabilirsiniz ki?... Bu durum insanlara harika bir koz vermiş oldu- Diana dengesiz biri ve Diana&rsquo;nın mental sağlığı yerinde değil. Ve ne yazık ki bu etiket yıllarca &uuml;zerime yapıştı. &ldquo; Kimse sizi dinlemediğinde, ya da siz kimsenin sizi dinlemediğini hissettiğinizde bir&ccedil;ok şey olmaya başlar. &Ouml;rneğin i&ccedil;iniz o kadar acı dolar ki bu acı nedeniyle kendinize zarar vermeye &ccedil;alışırsınız &ccedil;&uuml;nk&uuml; aslında yardım istiyorsunuzdur, ama yardımı yanlış yerde arıyorsunuzdur! İnsanlar sırf medya &ouml;n&uuml;nde olduğunuz i&ccedil;in aslında ilgiye ihtiyacınız olmadığını, g&ouml;z yaşlarınızın timsah g&ouml;zyaşları olduğunu, yalnızca ilgi &ccedil;ekmek i&ccedil;in bu şekilde davrandığınızı d&uuml;ş&uuml;n&uuml;r. Ancak aslında ger&ccedil;ekten ağlıyordum, &ccedil;&uuml;nk&uuml; bir eş, bir anne, Wales prensesi olarak g&ouml;rev ve sorumluluklarıma devam edebilmek i&ccedil;in iyileşmek istiyordum. Bu nedenle evet, kendimle &ccedil;elişiyordum. Kendimi sevmiyordum, kendimden utanıyordum &ccedil;&uuml;nk&uuml; baskılarla m&uuml;cadele edemiyordum&rdquo; BBC1 Panorama Interview, 1995

Kristen Bell &ldquo; On sekiz yaşımdayken annem &lsquo; Eğer bir şeylerin yolunda gitmediğini, &ccedil;evrende sanki hi&ccedil; g&uuml;n ışığı yokmuş gibi ve korkudan paralize olmuşsun gibi hissedersen kendine şu şekilde yardımcı olabilirsin&rdquo; dedi. Bu nedenle &ouml;zellikle annemle bu konu hakkında her zaman a&ccedil;ık ve d&uuml;r&uuml;st bir diyalog kurabildim ve bunun i&ccedil;in minnettarım. &Ccedil;&uuml;nk&uuml; bu durumla başa &ccedil;ıkabilmelisiniz. Demek istediğim, olduk&ccedil;a neşeli, dışa d&ouml;n&uuml;k bir insan gibi g&ouml;r&uuml;n&uuml;yorum ama aslında bunun i&ccedil;in &ccedil;ok &ccedil;alışıyorum. İ&ccedil;ime d&ouml;nd&uuml;ğ&uuml;m, kendimi sorguladığım bir&ccedil;ok zaman oluyor. Anksiyete ve depresyon ile m&uuml;cadele edebilmek i&ccedil;in &ccedil;ok k&uuml;&ccedil;&uuml;k yaşlarımdan beri ila&ccedil; kullanıyorum. Ve bundan kesinlikle utanmıyorum &ccedil;&uuml;nk&uuml; eğer bu şekilde hissetmeye başlarsam kendime nasıl yardımcı olabileceğimi &ouml;ğrenmek i&ccedil;in bir doktorla, bir psikologla g&ouml;r&uuml;şmem gerektiğini annemden &ouml;ğrendim. Ve eğer kendinize yardımcı olmak i&ccedil;in ila&ccedil; kullanmayı se&ccedil;erseniz, insanların sizi bu nedenle k&uuml;&ccedil;&uuml;k d&uuml;ş&uuml;rmeye &ccedil;alışabileceğini unutmayın. Diyabet hastası bir kişinin ins&uuml;lin kullanmayı reddettiğini asla g&ouml;rmeyiz. Ama nedense, eğer kişi serotonin inhibit&ouml;r&uuml;ne ihtiya&ccedil; duyuyorsa mutlaka bir problemi vardır. Bilmiyorum, bunun her zaman konuşmaya fırsat bulamadığım ama konuşmaktan da asla utanmadığım b&uuml;y&uuml;k bir &ccedil;ifte standart olduğunu d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yorum&rdquo;. Off Camera With Sam Jones, April 2016

Anna Wintour &ldquo; Mental sağlık alanının insanların konuşmaktan utandığı bir alan olduğunu d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yorum&hellip; İnsanlar bir şekilde bu alan ile ilgili konuştuklarında kendilerini ebeveyn olarak hayal kırıklığına neden olmuş, &ccedil;ocukları i&ccedil;in bir utan&ccedil; kaynağı olmuşlar gibi hissediyorlar ancak mental sağlığın kesinlikle konuşmamız gereken bir konu olduğuna inanıyorum. &Ouml;zellikle 15-16 yaşlarından 20&rsquo;li yaşların sonuna kadar olan d&ouml;nemde ( yetişkin gibi g&ouml;r&uuml;nd&uuml;ğ&uuml;m&uuml;z, insanların bizi yetişkin sandıkları d&ouml;nem) aslında i&ccedil;imizde hala &ccedil;ocuk kalıyoruz.&quot; Mara Wilson &ldquo;Hayatım boyunca kaygılı bir insan oldum. Uzun s&uuml;redir anksiyete sorunları yaşıyorum, obsesif-kompulsif bozukluğum var ve hayatımın b&uuml;y&uuml;k bir b&ouml;l&uuml;m&uuml;nde depresyon le m&uuml;cadele ettim hala da ediyorum. Kaygılı bir &ccedil;ocuktum ve aslında hala kaygılı bir yetişkinim. Keşke birileri bana kaygılı olmanın sorun olmadığını, hayatım boyunca s&uuml;rekli bununla m&uuml;cadele etmem gerekmediğini s&ouml;ylemiş olsaydı. Aslında s&uuml;rekli savaşmak durumu olduğundan daha da k&ouml;t&uuml; hale getiriyor. Yaşadığınız anksiyeteyi uzaklaştırmaya &ccedil;alışmak, korkudan korkmak aslında... Ve, depresyonda olmakta yanlış bir şey yok. Ve ayrıca&hellip; bu romantik bir şey değil. Depresyonda olmak zorunda değilsiniz. Yardım alabilirsiniz. &Ccedil;evrenize sorunlarınızdan bahsedebilirsiniz. Ayrıca anksiyete yaşıyor olmak ve bu durumla s&uuml;rekli m&uuml;cadele ediyor olmak işleri sadece daha k&ouml;t&uuml;ye g&ouml;t&uuml;r&uuml;yor. Ge&ccedil;mişe baktığımda keşke anksiyete ile savaşmak yerine depresyon ile m&uuml;cadele etseydim diyorum. Anksiyete ile y&uuml;zleştiğinizde, onun aslında yalnızca v&uuml;cudunuzun verdiği bir yanlış alarm olduğunu anladığınızda &ccedil;&ouml;z&uuml;me yaklaşabiliyorsunuz. Ancak bu şekilde &uuml;stesinden gelebilirsiniz. &ldquo; Project UROK, April 2015

J.K. Rowling &ldquo; Sanırım gen&ccedil;lik d&ouml;nemimden beri depresyona bir eğilimim var. Yirmi beş ile yirmi sekiz yaş arasındaki d&ouml;nem ise benim i&ccedil;in olduk&ccedil;a karanlıktı. En k&ouml;t&uuml; tarafı duygularınızın, hatta bir g&uuml;n kendinizi daha iyi hissedeceğinize dair &uuml;midinizin olmayışı. &Ouml;zellikle de daha &ouml;nce b&ouml;yle bir şey yaşamamış birine yaşadıklarınızı tarif etmek o kadar zor ki &ccedil;&uuml;nk&uuml; hissettiğiniz şey &uuml;z&uuml;nt&uuml; değil. &Uuml;z&uuml;nt&uuml;n&uuml;n ne olduğunu biliyorum, &uuml;z&uuml;nt&uuml; k&ouml;t&uuml; bir şey değil. Sizce de &ouml;yle değil mi? Ağlarsın ve yeniden hissedersin. Ama hissedemiyor olmanın yarattığı o soğuk, i&ccedil;i boş yokluk hali.. Asıl ruh emici işte bu. Gidip yardım almama sebep olan kızımdı&hellip;&rdquo; The Oprah Winfrey Show, October 2010

Gloria Steinem &ldquo; Sinirlendiğimde ağlardım, sonrasında ise ilk başta neden sinirli olduğumu bile hatırlayamaz hale gelirdim. İlerleyen zamanda bu durumun aslında kadınlar arasında ne kadar yaygın olduğunu keşfettim. &Ouml;fke &ldquo;kadına yakışmadığı&rdquo; i&ccedil;in duygularımızı bastırıyoruz, ta ki taşana kadar. Sesimi duyurmaya &ccedil;alışmamamın annemi &uuml;zd&uuml;ğ&uuml;n&uuml; g&ouml;rebiliyordum. Bu, depresyonun aslında i&ccedil;e d&ouml;n&uuml;k &ouml;fke olduğunu, bu nedenle kadınların depresyona yakalanma oranının iki kat daha y&uuml;ksek olduğunu anlamamı sağlayan ilk ipucuydu.&ldquo; My Life on the Road, October 2015

Aparna Nancherla &ldquo; Depresyonun tıpkı kafanızın i&ccedil;inde yer kaplayan bir kiracı gibi, ne kadar uzaklaşırsanız uzaklaşın gitmek bilmeyen bir misafir gibi olduğu yerde durduğunu s&ouml;yleyebilirim. Her ne kadar &uuml;retkenliğimi ve i&ccedil;inde bulunduğum ruh halini olumsuz y&ouml;nde etkilese de d&uuml;ş&uuml;nce tarzıma ve espri anlayışıma katkılarının olduğunu da s&ouml;ylemeliyim. Depresyonun bir m&uuml;kemmeliyet&ccedil;i i&ccedil;in nadir olumlu taraflarından biri de başarısızlığı &ccedil;ok fazla dert etmemeniz, yalnızca hazır olmanız ve başkalarıyla iletişime ge&ccedil;meniz bile başlı başına bir başarı sayılabilir aslında..&rdquo; Splitsider, March 2016

Amy Tan &ldquo;Buna neden olan her ne ise, sanırım her zaman orada olacak. Belki intihara meyilli bir annem oluşu ya da hayatımda olan diğer olaylar&hellip; Bir&ccedil;ok insan gibi ben de antidepresanlara karşı temkinliydim. Depresyon i&ccedil;in ila&ccedil; kullanmadan , farklı y&ouml;ntemlerle de iyileşebileceğini d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yordum. Ayrıca beni zihinsel olarak hi&ccedil;bir şeyin etkilemesini istemiyordum. Ama şu anda yaşadığım değişim inanılmaz! Eğer zamanında annem de antidepresan kullanmış olsaydı ne kadar farklı bir &ccedil;ocukluğum olabileceğini d&uuml;ş&uuml;nmeden edemedim!...&quot; Time, March 2001

Elizabeth Gilbert &ldquo; Ormanda kaybolduğunuzda kaybolduğunuzu anlamanız biraz zaman alabiliyor. Bu zamanın &ccedil;oğunda kendinizi aslında kaybolmadığınıza, eve d&ouml;nmenizi sağlayacak patikanın yolunu her an bulacağınıza inandırmakla ge&ccedil;iyor. Ardından yine gece oluyor ve siz nerede olduğunuz hakkında hi&ccedil;bir fikriniz yokken aslında ger&ccedil;ekten kaybolduğunuzu, g&uuml;neşin hangi taraftan doğduğunu g&ouml;remeyecek kadar y&ouml;n&uuml;n&uuml;z&uuml; kaybettiğinizi kabul etmeye &ccedil;alışıyorsunuz. Depresyonla hayatım uğruna savaşıyormuş gibi savaştım ve ger&ccedil;ekten de &ouml;yleydi&hellip; o bitmeyen hı&ccedil;kırıkla &ouml;ylesine savaştım ki&hellip; Bir gece o eski kanepemin her zamanki k&ouml;şesinde yine kendime acıyan d&uuml;ş&uuml;nceler ve g&ouml;zyaşları i&ccedil;inde &ldquo; Bu sahnede değiştirebileceğin bir şey var mı Liz?&rdquo; diye sorduğumu hatırlıyorum. Ve yapabildiğim tek şey, hala hı&ccedil;kırıklarım devam ederken oturma odasının ortasında ayağa kalkmak ve tek ayak &uuml;zerinde durmak oldu. Yalnızca kendime kontrol&uuml; tamamen kaybetmediğimi, tek ayak &uuml;st&uuml;nde de dengemi kaybetmeden histerik bir vaziyette ağlayabileceğimi hatırlatabilmek istiyordum.&ldquo; Eat, Pray, Love, February 2006

Miley Cyrus &ldquo; Depresyon, insanların aslında konuşmak istemediği bir konu. &Ccedil;&uuml;nk&uuml; depresyonda olmakla ilgili nasıl konuşabileceklerini bilmiyorlar- aslında &uuml;zg&uuml;n hissetmek tamamen normal. Ben de kendimi ger&ccedil;ekten depresyonda hissettiğim zamanlardan ge&ccedil;tim. &Ouml;yle ki, kendimi odama kilitlediğim i&ccedil;in babam odamın kapısını kırmak zorunda bile kaldı. B&ouml;yle hissetmeme neden olan bir&ccedil;ok şey vardı, &ouml;rneğin ciddi cilt problemleri yaşıyordum ve bu nedenle zorbalığa uğradığımı d&uuml;ş&uuml;nd&uuml;ğ&uuml;m bir&ccedil;ok zaman oldu. Ama hi&ccedil;bir zaman başkalarının s&ouml;yledikleri nedeniyle depresyonda olmadım, sadece depresyondaydım. Ve herkes birileriyle konuşmaktan faydalanabilir. Ben en b&uuml;y&uuml;k ila&ccedil; karşıtlarından biriyim ama bazı insanlar ilaca ihtiya&ccedil; duyar, benim de ihtiya&ccedil; duyduğum zamanlar oldu. Bir&ccedil;ok insan benim nank&ouml;rl&uuml;k yaptığımı d&uuml;ş&uuml;nse de durum aslında &ouml;yle değildi, elimde değildi. Konuşmaktan &ccedil;ekindiğim fazla konu yok ve evrenin sahip olduklarımı insanlara yardımcı olmam, onlara olmadıkları biri gibi davranmak, mutlu taklidi yapmak zorunda olmadıklarını hatırlatmam i&ccedil;in verdiğini biliyorum. Sahte mutluluktan daha k&ouml;t&uuml; bir şey yoktur.&rdquo; Elle, April 2014

Sarah Silverman &ldquo; Depresyonu ilk defa 14 yaşımdayken deneyimledim. Bir okul gezisinin d&ouml;n&uuml;ş&uuml;nde otob&uuml;sten iniyordum. Korkun&ccedil; bir geziydi, o d&ouml;nemde ne yazık ki yatağımı ıslatıyordum, bu nedenle uyku tulumum i&ccedil;inde alt bezi oluyordu- Kocaman, utan&ccedil; verici bir sır işte&hellip; Hani bir dakika iyisinizdir ardından &ldquo; Aman Tanrım, kesin nezle oluyorum!&rdquo; dediğiniz anlar vardır ya.. Tam da b&ouml;yleydim. Sadece bu grip &uuml;&ccedil; yıl boyunca devam etti! Hayata bakış a&ccedil;ım değişti. Sınıfın şaklabanıyken hayatı bambaşka bi&ccedil;imde g&ouml;rd&uuml;ğ&uuml;m bir hale geldim. Arkadaşlarımla zaman ge&ccedil;irmek istemiyordum, aylarca okula gitmedim ve panik ataklar yaşamaya başladım. Los Angeles&rsquo;ta ki insanlar &ldquo;panik atağı&rdquo; sıradan bir şeymiş gibi g&uuml;nl&uuml;k hayatlarında olduk&ccedil;a sık kullanıyorlar ama &ccedil;oğunun ger&ccedil;ek anlamını bildiğini sanmıyorum. Her nefesiniz bir y&uuml;k oluyor. &Ouml;l&uuml;yorsunuz. &Ouml;leceksiniz. Bu &ccedil;ok korkutucu. Ve ardından panik atak sona erdiğindeyse depresyon hala orada oluyor. Bir keresinde &uuml;vey babam bana &ldquo; Bu nasıl bir his?&rdquo; diye sordu ve ben &ldquo; Evde olduğum halde &uuml;mitsizce ev &ouml;zlemi &ccedil;ekmek gibi&rdquo; diye yanıt verdim.&rdquo; Glamour, October 2015

Kerry Washington Terapist g&ouml;r&uuml;şmesinden bahsederken.

&ldquo; Bunu kamuya a&ccedil;ık olarak s&ouml;yl&uuml;yorum &ccedil;&uuml;nk&uuml; bence mental sağlık konusundaki &ouml;nyargıları kaldırmak ger&ccedil;ekten &ouml;nemli&hellip; Beynim ve kalbim benim i&ccedil;in &ccedil;ok &ouml;nemli. Neden bunlar i&ccedil;in de sağlıklı dişler istediğimde alacağım yardım gibi bir yardım almamam gerektiğini anlamıyorum. Diş&ccedil;iye gidiyorum. Neden psikoterapiste de gitmeyeyim?&rdquo; Glamour, April 2015

Kristen Stewart &ldquo; 15-20 yaşlarım arasında durum ger&ccedil;ekten ciddiydi. S&uuml;rekli kaygılıydım. Bir anlamda kontrol delisiydim. Eğer bir şeyin nasıl sonu&ccedil;lanacağını bilmiyorsam ya kendimi hasta ediyordum ya odama kilitliyordum ya da sınırları zorlayacak şekilde kendimi hapsediyordum. Bir noktada sadece boş veriyorsunuz ve kendinizi hayatınıza odaklıyorsunuz. Sonunda bunu başardım ve artık hayattan &ccedil;ok daha fazla zevk alıyorum. Gen&ccedil; yaşımda olduk&ccedil;a zor bir deneyim yaşadım, bunu kendime ben yaptım aslında- ama sonunda &ccedil;ok daha g&uuml;&ccedil;l&uuml; olarak &ccedil;ıkmayı başardım. Daha &ouml;nce sahip olmadığım bir sebat yeteneğine sahibim. Hani sert bir bi&ccedil;imde y&uuml;z&uuml;st&uuml; d&uuml;şersiniz ve bir sonraki d&uuml;ş&uuml;ş&uuml;n&uuml;zde; ee sonra? Daha &ouml;nce de y&uuml;z&uuml;st&uuml; d&uuml;şt&uuml;m..&rdquo; diyebilmenizi sağlayan t&uuml;rde...&rdquo; Marie Claire, August 2015

Cara Delevingne &ldquo; Bu konuşmayı &ccedil;ok tercih etmediğim bir konu ama aslında benliğimin b&uuml;y&uuml;k bir par&ccedil;ası. Ortada hi&ccedil;bir neden yokken devasa bir depresyon, anksiyete, kendime karşı nefret hissiyle dolmuştum. &Ouml;yle ki kafamı ağa&ccedil;lara vurup kendimi bayıltmak istiyordum. Hi&ccedil;bir zaman kendimi kesmedim ama derimi kanatacak kadar şiddetli kaşınmalarım oldu. Yalnızca molek&uuml;llerime ayrılmak ve birinin beni uzaklara s&uuml;p&uuml;rmesini istiyordum. Eğer oyunculuk yapmak istiyorsam okulu bitirmem gerektiğini biliyordum ama &ouml;yle bir haldeydim ki sabahları uyanmakta bile zorlanıyordum. En k&ouml;t&uuml;s&uuml; de şanslı bir kız olduğumu, bunu yaşamaktansa &ouml;lmeyi tercih edeceğimi biliyordum&hellip;Kendinizi &ouml;yle su&ccedil;lu hissediyorsunuz ki bu d&uuml;ş&uuml;nceleriniz i&ccedil;in.. &Ouml;ylesine bir kısır d&ouml;ng&uuml; ki.. Sanki, bu şekilde hissetmeye hi&ccedil; hakkım yokmuş gibi&hellip; Ardından kendinize biraz daha saldırmaya devam ediyorsunuz&hellip;&rdquo; Vogue, July 2015 Siz de D&uuml;nyaca &uuml;nl&uuml; bu 16 kadının neler yaşadığını daha derinden anlamak isterseniz &ldquo; Mutsuzluk Hastalığı: Depresyon &rdquo; başlıklı yazımıza g&ouml;z atmak isteyebilirsiniz.

Kaygılarınızla yaşamak zorunda değilsiniz! Psikologofisi.com &rsquo;da dilediğiniz bir psikolog ile g&ouml;r&uuml;şebilir ve psikolojik destek alabilirsiniz.